наркота Знаменск ГЕРОИН Афган

Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў

Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.

Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.

Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.

Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.

Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету.

Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.

І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!

Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.

Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.

Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.

У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.

На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!

Дороу, пацаны и братки! Сегодня я расскажу вам историю о том, как я смог купить закладки (наркотики), украсть свободу от школы и погрузиться в дебри уличной жизни. Если честно, я эту историю не запланировал. Все началось, когда я случайно схватился с афганским парнем, который торговал различными штуками. Он был настоящим браткой, всегда в цвете, всегда готовый чалдонить по городу и устраивать крутые передряги. Однажды я, не зная, что мне делать в этот скучный дождливый день, отправился на улицу, где обычно гуляет этот маньяк. Вижу его, совсем убитого, крипового вида, и решил подойти. Ну ведь куда мне деваться, если хочется чего-то нового? Он меня узнал с первого взгляда, чувак, аж глаза загорелись, как улыбнулся. Все было ясно, он знает, что я хочу. Я почувствовал адреналин, мечтал упороться на полную катушку. И вот он медленно вытащил из кармана прозрачный пакетик, наполненный чем-то мясистым, но манящим. Я понял, что это то, чего я так долго ждал. Мы сделали сделку, и я стал обладателем своих первых закладок. Вернувшись домой, я решил испытать свою удачу и накуриться, чтобы забыть обо всем на свете и окунуться в мир беззаботности. Я подготовил все необходимое и сел за стол. Взял таблетку, продумывая моменты, которые она принесет. А ёптель мёптель! Чувства просто переполнили меня. Я почувствовал, что меня поглотил поток эйфории. Кажется, я смог на миг попасть в мир, где все возможно. Но, черт возьми, эта свобода была как капля в океане - растворилась мгновенно. И так я стал регулярным посетителем афганского парня, каждый раз ища новую порцию счастья. Это был способ уйти от реальности, от жуткой, криповой школьной жизни, где чувствовал себя обреченным на скучные уроки и неинтересные люди. Вообще, кстати, пацаны, школа - это по полной мясо! Кто они такие, чтобы решать мою судьбу, мои дела? Зачем мне пропаганда знаний, когда вокруг так много других интересных вещей? Так я утонул в море закладок, и не успел заметить, как время пролетело. Но, честно говоря, мне было все равно. Я жил одним днем, одним закладкой, одной надеждой на лучшую жизнь. Верьте в себя! Удачи, пацаны!